Δευτέρα, 16 Αυγούστου 2010 ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΜΗΔΗΣ

Δευτέρα, 16 Αυγούστου 2010

16 Αυγούστου Συναξαριστής

Διομήδους, Χαιρήμων Οσίου, Αλκιβιάδη, των Αγίων 33 Μαρτύρων εκ Παλαιστίνης, Ανάμνηση εισόδου Αγίου Μανδηλίου του Κυρίου, Μακαρίου Αρχιεπισκόπου, Νείλου Οσίου, Νικοδήμου Μοναχού, Γερασίμου του Νέου, Σταματίου εκ Βόλου, Αποστόλου του Νέου, των Αγίων Σεραφείμ, Δωροθέου, Ιακώβου, Δημητρίου Βασιλείου και Σαράντη, Τιμοθέου Επισκόπου, Δανιήλ Οσίου.



Ὁ Ἅγιος Διομήδης

Γεννήθηκε στὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας καὶ σπούδασε τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη. Ἡ ἐπιστημονική του γνώση δὲν τὸν ἔκανε ὑπερήφανο, ἀλλὰ διατήρησε τὴν εὐσέβεια, στὴν ὁποία τὸν ἀνέθρεψαν οἱ γονεῖς του.
Καὶ ὅπως ὁ Κύριος, ὁ Ἰατρὸς τῶν σωμάτων καὶ τῶν ψυχῶν τῶν ἀνθρώπων, «ἐλάλει αὐτοὶς περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καὶ τοὺς χρείαν ἔχοντας θεραπείας ἰάσατο», μιλοῦσε δηλαδὴ σ’ αὐτοὺς γιὰ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ γιάτρευε ἐκείνους ποὺ εἶχαν ἀνάγκη θεραπείας, ἔτσι καὶ ὁ Διομήδης, μιμούμενος τὸν Κύριό του καὶ Θεό του, ἐξασκοῦσε ἀφιλοκερδῶς καὶ φιλάνθρωπα τὸ ἰατρικό του ἐπάγγελμα.
Συγχρόνως, ὅμως, μὲ τὴν θεραπεία τῶν σωμάτων, ὁ Διομήδης κήρυττε μὲ θέρμη στοὺς ἀσθενεῖς καὶ τὴ σωτηριώδη ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καὶ βοήθησε πολλὲς ψυχὲς νὰ ὁδηγηθοῦν στὸ Σωτῆρα Χριστό.
Ὁ θεῖος ζῆλος ἔφερε τὸν Διομήδη μέχρι τὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας ὅπου ἐκεῖ, καὶ θεράπευε ἀσθενεῖς, καὶ τὴν πίστη δίδασκε καὶ καλλιεργοῦσε. Ὅταν ὅμως ἄρχισε ὁ διωγμὸς τοῦ Διοκλητιανοῦ κατὰ τῶν χριστιανῶν, ἡ θεοκίνητη δραστηριότητα τοῦ Διομήδη καταγγέλθηκε στὸν αὐτοκράτορα.
Τότε αὐτὸς διέταξε νὰ συλλάβουν τὸν Διομήδη. Ἄλλα πρὶν συλληφθεῖ, ὁ Θεὸς τὸν κάλεσε κοντά Του καὶ οἱ ἀπεσταλμένοι στρατιῶτες τὸν βρῆκαν νεκρό. Καὶ ὅμως, ἔτσι νεκρὸ τὸν ἀποκεφάλισαν!

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν σωμάτων τὰς νόσους θεραπεύων Διόμηδες, καὶ ψυχῶν τὴν ῥῶσιν ἐν λόγῳ, ἀληθείας ἐβράβευες· τὴν θείαν εἰληφὼς γὰρ δωρεάν, τοῖς πάσχουσι ποικίλως βοηθεῖς· καὶ Μαρτύρων ταῖς ἀκτῖσι, καταυγασθεὶς, σώζεις τοὺς ἐκβοῶντάς σοι· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. β’. Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν.
Τὴν ἰατρικήν, κτησάμενος ἐπιστήμην, τῆς ἀθλητικῆς, ηὐμοίρησας εὐκληρίας, ὡς κήρυξας ἐνδόξως, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, παμμακάριστε Διόμηδες, Ἀναργύρων ἐγκαλλώπισμα, καὶ προστάτα τῶν βοώντων σοι· Αὐτὸς γενοῦ ἰατήρ, τοῖς σοῖς δούλοις σοφέ.

Μεγαλυνάριον.
Χάριν ἰαμάτων ἀπολαβών, ψυχῶν καὶ σωμάτων, θεραπεύεις πάθη δεινά· ὅθεν κἀμοὶ νεῖμον, Διόμηδες παμμάκαρ, ὑγείαν τὴν κατ’ ἄμφω, ἵνα γεραίρω σε.

Με ποιόν τρόπο γνώρισε την πίστη ο Ντοστογιέφκυ;

Με ποιόν τρόπο γνώρισε την πίστη ο Ντοστογιέφκυ;

2 Δεκεμβρίου, 2012 — vatopaidifriend4

Θεοδόσιος Μαρτζούχος (Πρωτοσύγκελλος Ι. Μ. Νικοπόλεως και Πρεβέζης)
Να ’σαι είκοσι δύο χρονών και να ’σαι θανατοποινίτης! Να περιμένεις να σε κρεμάσουν! Η ζωή μπροστά γεμάτη ομορφιά και νειάτα και ’σένα να θέλουν να σε σκοτώσουν;
Και γιατί τέλος πάντων; Γιατί θέλησες να υπάρχει ισότητα και σωστό στην κοινωνία! Να μην υπάρχουν αφεντάδες και…δούλοι. Να ’μαστε όλοι ίσοι. Και να ’ναι όλα ίσια. Όχι στραβά κι ανάποδα.
Και να ’χεις κι αυτές τις κυρούλες εδώ τώρα στο τρένο που σε πάει στην εξορία! Τσιμπούρια:
- «Πάρε αδερφέ ένα ευαγγέλιο».
Δώρο στο δίνουν! Να τις προσβάλλεις; Ρίξτο στην τσέπη, πες «ευχαριστώ» και φεύγα. Αυτό και κάνεις. Φεύγοντας όμως έμεινες μόνος σου στην φυλακή! Εσύ πολιτικός κατάδικος θανατοποινίτης και οι άλλοι ποινικοί κατάδικοι…κάθε καρυδιάς καρύδι.
Εδώ καταλαβαίνεις στο πετσί σου την μοναξιά του πλήθους. Εδώ ζεις το ότι, την αποξένωση δεν την δημιουργούν τα χιλιόμετρα, αλλά η διάθεση. Ότι ο άνθρωπος γίνεται δικός σου όταν έχετε το ίδιο περιεχόμενο καρδιάς όχι την ίδια…στέγη. Ότι η ζωή και στα είκοσι, γεμάτη νειάτα κι ομορφιά, είναι ανυπόφορη χωρίς αγάπη.
Τα καταλαβαίνεις…θυμώνεις…και καπνίζεις! Για να καθαρίσεις το τσιμπούκι σου κόβεις σελίδες από το ευαγγέλιο! Έτσι κι αλλιώς άχρηστο σου φαίνεται. Παπαδοκουβέντες!! Χα-χα! Να που σε κάτι φάνηκε χρήσιμο το δώρο των γυναικών!
Μαζεύουν οι μέρες και συ έχεις «σκίσει» όλο το κατά Ματθαίον και κατά Μάρκον καθώς και δεκατέσσερα κεφάλαια από τον Λουκά. Έχεις πλαντάξει. Μονοτονία, προσμονή θανάτου, τσιγάρο και…μαυρίλα. Βαριεστημένος αφόρητα: «Δε διαβάζω να δω τι λέει;» σκέφτεσαι και το ανοίγεις.
Κι «ανοίγει» η ζωή σου.
Ένας πατέρας που δεν ρωτάει «γιατί το ’κανες;». Μια αγκαλιά που ανοίγει πριν της το ζητήσεις. Μια αγάπη χωρίς όρους και όρια. Μια θυσία που βλέπει με στοργή τον άλλον.
Το δεκαπέντε κεφάλαιο του κατά Λουκάν είναι η ιστορία του άσωτου υιού η μάλλον του εύσπλαγχνου πατέρα. Το ότι είμαι άσωτος το ξέρω. Αξία έχει που μαθαίνω ότι Αυτός δεν είναι αστυνόμος της ζωής μου, αλλά πατέρας που με αγαπά.
Αλλάζουν όλα. Αποχτούν νόημα. Τελειώνει η «ορφάνια». Δεν τρέχω και ζω, τζάμπα! Η ζωή γίνεται όμορφη όχι μόνο από τα νειάτα (υπήρχαν και πριν), αλλά κι από το νόημα που απόχτησε. Σε λίγο θα μας πεις: Ο άνθρωπος δεν θέλει μονάχα να ζει μα θέλει και να ξέρει γιατί ζει.

Πηγή: agiazoni.gr

υπερήφανος δεν μετανοεί

υπερήφανος δεν μετανοείΔεκεμβρίου 30, 2010 — anaxoriti

Στα ησυχαστήρια των Κατουνακίων, στην Καλύβα «Γέννησις του Χριστού» με εγκράτεια και άσκηση ζούσε ο Μοναχός Ιλαρίων, σαν υποτακτικός στην Συνοδεία του Γέροντος Αρτεμίου και Παντελεήμονος Μονάχου.
Ο Μοναχός Ιλαρίων είχε ευστροφία και ετοιμότητα στο μυαλό, ήταν εγκρατής και άκρως ασκητικός, είχε πολύ μελέτη στα Πατερικά βιβλία, έκανε τον Κανόνα του ανελλιπώς και απέφευγε τις συναντήσεις και συναναστροφές με τους άλλους ερημίτες Μοναχούς.
Σιγά, σιγά και χωρίς ο ίδιος να το καταλάβει πίστεψε στην ιδέα και στο λογισμό του, ότι αυτός σαν έξυπνος και μελετηρός που ήταν, δεν είχε ανάγκη από τις συμβουλές των Πατέρων και γι’ αυτό τους απέφευγε.
Οι Πατέρες τον εκτιμούσαν για την εξυπνάδα του αυτή και τον θεωρούσαν, σαν μεγάλο εργάτη της αρετής και πραγματικά ήταν περιβόητος από όλους και φημισμένος σαν ενάρετος Μοναχός.
Εκεί κοντά, στην Καλύβα «Κοίμησης της Θεοτόκου» έμενε και με πραγματική ασκητική ζωή, αγωνίζονταν και ο πνευματικός και εξομολόγος Παπα – Ιγνάτιος, με τους επίσης ασκητικούς αδελφούς και υποτακτικούς του, Πατέρα Νεόφυτο και Παπα – Ιγνάτιο τον νεώτερον.
Ο Πνευματικός Παπα – Ιγνάτιος παρακολουθούσε, από μακριά βέβαια, με πραγματικό πνευματικό ενδιαφέρον, τη ζωή του ερημίτη και ασκητή μοναχού Ιλαρίωνα, και μια μέρα που πήγε να τον επισκεφθεί άκουσε από έξω από το Καλύβι του να λέει ο Π. Ιλαρίων τα ρητά της αγίας Γραφής: «Τίς ό ανιστάμενός μοι, αντιστήσω μοι άμα», έλεγε και ξανάλεγε φωναχτά τα λόγια αυτά πολλές φορές.
Ο πνευματικός νόμισε πώς ο Π. Ιλαρίων μιλούσε με κανένα επισκέπτη αδελφό, ή κανένα γείτονα καί γύρισε να φύγει. Τότε άκουσε πάλι τον Π. Ιλαρίωνα να λέει τα ίδια λόγια δυνατά και κτυπούσε τα πόδια του στο πάτωμα, χωρίς να παίρνει απάντηση από άλλον αδελφό. Έτσι κατάλαβε ότι κάτι το ιδιαίτερο θα συμβαίνει στον αδελφό και εξαναγκάστηκε να χτυπήσει την πόρτα του γείτονα του και αφού είπε το «Δι’ ευχών των αγίων πατέρων…» και περίμενε λίγο να ακούσει «Αμήν», αλλά αντί για απάντηση άκουσε να του λέει ο Μοναχός Ιλαρίων «όποιος κι αν είσαι έλα μέσα δεν φοβάμαι κανέναν».
Ο Πνευματικός Παπα – Ιγνάτιος τότε έσπρωξε την πόρτα και μπήκε μέσα, φαίνεται έλειπαν οι άλλοι αδελφοί και ήταν ο Π. Ιλαρίων μόνος του, και υποδέχθηκε τον πνευματικό με τα ίδια λόγια: «Τίς ό ανιστάμενός μοι αντιστήσω μοι άμα». Ο πνευματικός κατάλαβε ότι πρόκειται για σατανική πλάνη και εωσφορική υπερηφάνεια, οπότε με επιτακτικό ύφος του είπε: «Και ποιος νομίζεις ότι είσαι εσύ που λες τέτοια πράγματα και φοβερίζεις;»
Ο Μοναχός Ιλαρίων, προφανώς υπό την επήρεια του Σατανά βρισκόμενος, με στόμφο και αγριεμένη όψη, αλλά και με πολλή αυθάδεια στον πνευματικό είπε: «Εγώ είμαι η υπερηφάνεια» καί σε ερώτηση του Πνευματικού: «Τι είναι και Τι θα πει υπερηφάνεια;» ο ταλαίπωρος εκείνος Μοναχός ή μάλλον ο δαίμονας πιεζόμενος από την αρετή και ταπείνωση του Πνευματικού, απάντησε και είπε: «Υπερηφάνεια είναι νους αμεταμέλητος» δηλαδή νους αμετανόητος και αδιόρθωτος.
Ο Πνευματικός μετά από την απόκριση αυτή του δαιμονισμένου και φαντασμένου εκείνου μονάχου, άρχισε να κλαίει, να εξορκίζει τον δαίμονα και να παρακαλεί τον Μοναχό να εξομολογηθεί, να ταπεινωθεί και να μετανοήσει.
Ο ταλαίπωρος εκείνος Μοναχός Ιλαρίων, δεν δέχονταν καμία συμβουλή από τον πνευματικό, ο οποίος με πολύ πόνο στην καρδιά και λύπη αφόρητη για την φοβερή εκείνη πλάνη του αδελφού Ιλαρίωνα, είπε τα λόγια αυτά της αγίας Γραφής: «Ανήρ ασύμβουλος καθ’ εαυτού πολέμιος» (Σοφ. Σολομώντος) Αλίμονο δεν γνωρίζουν οι άνθρωποι και μάλιστα οι Μοναχοί ότι η σωτηρία γίνεται εν πολλή βουλή, δηλαδή όπως λέγει και ο άγιος Ηλίας ο Μηνιάτης «ήγουν σωτηρία γίνεται εν πολλή συμβουλή».
Όταν είπε αυτά ο Πνευματικός έφυγε βαθύτατα συγκινημένος και λυπημένος και άρχισε να κάνει θερμή προσευχή στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να λυπηθεί το πλάσμα των χειρών Του, να συγχωρέσει τον αδελφό Ιλαρίωνα και να του χαρίσει μετάνοια και ψυχική σωτηρία.
Ύστερα από αυτό με ενέργειες του Πνευματικού Παπα – Ιγνάτιου, πήγαν τον αδελφόν αυτόν στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρα, που έχουν το χέρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, για να θεραπευθεί, επειδή η Αγία αυτή έχει το χάρισμα να βγάνει τα δαιμόνια. Εκεί οι Πατέρες με πολλές παρακλήσεις και θείες Λειτουργίες και ακατάπαυστη προσευχή, βοήθησαν τον αδελφό Ιλαρίωνα, ο οποίος μετανοιωμένος και κάπως διορθωμένος κοιμήθηκε στο Μοναστήρι αυτό το 1955 σωτήριο έτος

Κυριακή, 27 Φεβρουαρίου 2011 ΑΓ ΘΕΩΔΩΡΟΣ- ΝΙΧΩΡΙ

Κυριακή, 27 Φεβρουαρίου 2011

Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΣΤΟ ΝΙΧΩΡΙ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ

φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας

Με λαμπρότητα και συγκίνηση γιορτάστηκε την περασμένη Κυριακή 22 Φεβρουαρίου στο Νιχώρι του Βοσπόρου η μνήμη του νεομάρτυρος Αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου, πολιούχου Μυτιλήνης. Ο Άγιος Θεόδωρος γεννήθηκε στο Νιχώρι το 1774 και μαρτύρησε στη Μυτιλήνη στις 17 Φεβρουαρίου 1795.
Η μνήμη του Αγίου νεομάρτυρος τιμήθηκε επισήμως στη γενέτειρά του, το ιστορικό Νεοχώριο του Βοσπόρου, πέρυσι με Πατριαρχική Χοροστασία. Μπορείτε να δείτε στο Φως Φαναρίου το σχετικό ρεπορτάζ.
Φέτος, πάλι με πρωτοβουλία του Προέδρου της Κοινότητος Παναγίας Κουμαριωτίσσης Λάκη Βίγκα, ο εορτασμός συνέδεσε την γενέτειρα με τον τόπο μαρτυρίου του Αγίου, το Νιχώρι με τη Μυτιλήνη.

Στην πανηγυρική Θ. Λειτουργία που τελέστηκε στον Ναό της Παναγίας στο Νιχώρι συλλειτούργησαν οι αρχιερείς της Λέσβου, Μητροπολίτες Μηθύμνης Χρυσόστομος και Μυτιλήνης Ιάκωβος, και ο Τόμιδος Θεοδόσιος από την Εκκλησία της Ρουμανίας.
Παρέστησαν: ο Έλληνας πρέσβης στην Άγκυρα Φώτιος Ξύδας, με καταγωγή από την Μυτιλήνη, ο πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη Αθανάσιος Αστρακάς, ο Επίτροπος του Παναγίου Τάφου στην Πόλη αρχιμ. Νεκτάριος, οι Κοινοτικοί παράγοντες και πολλοί πιστοί από την Πόλη και το εξωτερικό.
Λειτουργός και ο Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου Κύριλλος Συκής, από τη Μυτιλήνη, ο οποίος συνδράμει ποικιλοτρόπως το έργο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Τους Αρχιερείς, τους αξιωματούχους και τους προσκυνητές προσφώνησε καταλλήλως ο Μητροπολίτης Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος, Αρχιερατικώς Προϊστάμενος της Περιφερείας Βοσπόρου.
Ο Πρόεδρος της Κοινότητος Λάκης Βίγκας απηύθυνε τον ακόλουθο χαιρετισμό:

Σεβασμιότατε Άγιε Μυτιλήνης κ. Ιάκωβε,

Σεβασμιότατοι Άγιοι Μηθύμνης κ. Χρυσόστομε, Τομίδος κ. Θεοδόσιε, Μυριοφύτου και Περιστάσεως κ. Ειρηναίε,

Mr. Eminence Archibishop Teodosie welcome to our Parish

Πανοσιολογιότατε Νεκτάριε, Επίτροπε του Παναγίου Τάφου στην Πόλη μας

Εξοχότατε κ. Πρέσβη

Ευλαβείς Προσκυνητές

Bine ati venit Prieteni Romani

Η σεβάσμιος μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος Θεοδώρου του Βυζαντίου, γόνου του Νεοχωρίου του Βοσπόρου και πολιούχου της Μυτιλήνης, μας συγκέντρωσε στον Ιερό Ναό της Παναγίας Κουμαριωτίσσης στου οποίου τη γειτονία ο Άγιος εγεννήθη, νουθετήθη, συνηργάσθη με τον διδάσκαλό του αγιογράφο και ενάρετο ζωγράφο Χατζή Δημήτρη και ξεκίνησε το σύντομο ταξίδι της ζωής του.

Είναι μεγάλη η ευλογία για εμάς τους λιγοστούς εναπομείναντες σ’ αυτόν τον τόπο Νιχωρίτες να βιώνουμε με χαρά και κατανόηση τα μυστήρια και τις ακολουθίες της Εκκλησίας μας, να μας αξιώνει ο Θεός να τιμούμε και να μεταλαμπαδεύουμε μνήμες της πίστης μας, ιδιαιτέρως όπως τη σημερινή, εορτάζοντας τα μεθεόρτια του Αγίου Θεοδώρου και μαζί να θυμόμαστε τα αδέλφια του Αντώνιο και Γεώργιο-τον μετέπειτα Γρηγόριο, διακονήσαντα ως Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως- και τους σεμνούς γονείς τους Αναστάσιο Κυρίκογλου και Σμαράγδα.

Η ζωή του Αγίου υπήρξε σύντομη αλλά περιείχε πολλά διδάγματα τα οποία παραμένουν και θα συνεχίσουν να παραμένουν επίκαιρα. Ο σκανδαλισμός και οι προκλήσεις των κοσμικών απολαύσεων, η μετάνοιά του και στη συνέχεια το μαρτύριό του. Η αγάπη και αφοσίωσή του στους γονείς και η προσπάθειά του να τους ανακουφίσει για το μαρτυρικό τέλος, παρηγορώντας τους με επιστολές και επισκέψεις προσφιλών του προσώπων. Η αφοσίωσή του στην πίστη του Χριστού. Είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του Αγίου.

Τα τελευταία χρόνια το γεγονός ότι εορτάζουμε την μνήμη του Αγίου με τη δέουσα λαμπρότητα και πνευματική κατάνυξη, μας συγκινεί βαθύτατα και μας δίνει σήμερα την ευκαιρία ενώπιων όλων των συμπροσευχομένων στη Θεία Λειτουργία να σας ευχαριστήσουμε, προσωπικώς Εσάς Άγιε Μυτιλήνης, για την πρωτοβουλία σας να μας στείλετε την πρώτη εικόνα του Αγίου με τον Μητροπολίτη Πριγκηποννήσων - τότε Λαοδικείας - κ. Ιάκωβο του οποίου η καταγωγή συνδέεται επίσης με το Νιχώρι.

Αυτή η πνευματική επικοινωνία μας υπενθύμισε την οφειλή μας να γνωρίσουμε και να μελετήσουμε τον εκ Νεοχωρίου Νεομάρτυρα Άγιο Θεόδωρο. Άλλωστε, η αναρίθμητη συρρίκνωση και η κοινωνική απομόνωση πολλών δεκαετιών του παρελθόντος, μας είχε αποξενώσει από τον Άγιό μας, τον οποίο μας κάνατε να ανταμώσουμε μετά από πολλές δεκαετίες ίσως και αιώνα.

Μαζί με εσάς εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας και στον λαό της Μυτιλήνης που φυλάττει το λείψανο και τη μνήμη του Αγίου ως κόρη οφθαλμού.

Σήμερα, μαζί με τις ευλογίες του Αγίου, μας μεταφέρατε και την αγάπη της Μυτιλήνης που ο πνευματικός δεσμός μας κάθε χρόνο αυξάνεται δια μέσου του Αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου.

Επίσης, καλωσορίζουμε και εκφράζουμε την ευαρέσκειά μας στον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Μηθύμνης κ. Χρυσόστομο για την παρουσία του στην σημερινή Θεία Λειτουργία στην οποία προεξήρχε και τον ευχαριστούμε για τις ευλογίες που μας μεταφέρει από τη Λέσβο, καθώς και στον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Τομίδος κ. Θεοδόσιο και την συνοδεία του, οι οποίοι μας μεταφέρουν την ευλογία της Ρουμανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η Κωστάντζα, το Βουκουρέστι, το Υασσαίου και τόσες άλλες πόλεις υπήρξαν συνδεδεμένες με την Κωνσταντινούπολη δια της ορθοδόξου λατρείας και των παραδόσεών της.

Η κοινότης του Νεοχωρίου, όπως και οι άλλες κοινότητες της Πόλης μας, έχουν ευεργετηθεί από Ρουμάνους ορθοδόξους και Έλληνες της Ρουμανίας. Γι' αυτό και η παρουσία Ρουμάνων αδελφών μας είναι πολύτιμη.

Χαιρετίζομεν τον εξοχότατο και αγαπητό εις όλους Πρέσβη κ. Φώτη Ξύδα και τη σεβαστή μητέρα του, των οποίων η παρουσία σήμερα είναι περισσότερο προσκυνηματική ως Μυτιληναίοι.

Μας δίδετε μεγάλη χαρά κ. Πρέσβη που σας βλέπουμε και πάλι στο Νιχώρι. Καλώς ήλθατε.

Εύχομαι εις όλους τους προσκυνητές που ήλθαν από τη Μυτιλήνη, τη Θεσσαλονίκη, τη Ρουμανία, την Αγγλία, τα διάφορα σημεία της Πόλης χρόνια πολλά, υγείαν ακλόνητον και ευπρόσδεκτον το προσκύνημά σας.

Η ευλογία του Αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου να μας συνοδεύει και να μας προστατεύει.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας παρετέθη δεξίωσις στην Κοινοτική Αίθουσα, όπου μίλησε καταλλήλως και ο Πρέσβης Φώτιος Ξύδας.
Συμπροσευχόμενος κατά την Θ. Λειτουργία ήταν ο Σεβ. Μητροπολίτης Θεοδωρουπόλεως Γερμανός.

You might also like: