«το γεγεννημένον εκ της σαρκός σαρξ εστι,
και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος πνεύμά εστι»
(Ιω. 3.6)
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Ο Μονογενής Υιός του Θεού μας έκρινε αξίους μεγάλων μυστηρίων και μάλιστα τοιούτων, δια τα οποία δεν είμεθα άξιοι, αλλά έπρεπεν αυτά να τα παράσχη. Διότι, αν αναλογισθή κανείς την αξίαν μας, όχι μόνον είμεθα ανάξιοι της δωρεάς, αλλά επι πλέον υπόδικοι κολασμού και τιμωρίας. Επειδή όμως ο Θεός δεν απέβλεψεν εις αυτό, όχι μόνον μας απήλλαξεν από την τιμωρίαν, αλλά μας εχάρισεν ζωήν που λαμπροτέραν απο την προηγούμενην, μας εισήγαγεν εις νέον κόσμον και έκαμε νέον δημιούργημα. «ώστε ει τις εν Χριστώ καινή κτίσις» (Β Κορ.5.17), λέγει ο Απόστολος. Αλλά ποιο είναι αυτό το νέον δημιούργημα; Άκουσε, τι λέγει ο ίδιος ο Χριστός:
«απεκρίθη Ιησούς· αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού.» (Ιω. 3.5).
Είχεν εμπιστευθή εις ημάς τον παράδεισον, αλλά δεν εφάνημεν άξιοι να ζήσωμεν εκεί και όμως μας μετέφερεν εις τους ουρανούς. Εις τα πρώτα αγαθά δεν ευρέθημεν πιστοί και όμως μας ενεπιστευθη μεγαλύτερα. Δεν ημπορέσαμεν ν'αρνηθώμεν τον καρπόν ενός μόνον δένδρου και όμως μας εχάρισεν την ουράνιον απόλαυσιν. Δεν εδείξαμεν υπομονήν εις τον Παράδεισον και όμως μας ήνοιξεν τους ουρανούς. Δικαίως είπεν ο Παύλος: « Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού!» (Ρωμ. 11.33) Δεν υπάρχουν πλέον ούτε μήτηρ, ούτε πόνοι, ούτε τοκετός, ούτε ύπνοι, ούτε εναγκαλισμοί και σωματικαί περιπτύξεις. Η κατασκευή της φύσεως μας υφαίνεται πλέον άνωθεν με το Άγιον Πνεύμα και το ύδωρ. Και το ύδωρ έχει παραληφθή, δια να γίνει τοκετός δια το γεννώμενον. Διότι εκείνο που είναη η μήτρα δια το έμβρυον, είναι το ύδωρ δια τον πιστόν. Διότι με το ύδωρ διαπλάσσεται και μορφοποιείται.
Πρώτα ελέγετο: «εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά ψυχών ζωσών » (Γεν. 1.20), από τότε όμως που ο Κύριος εισήλθεν εις τα ύδατα του Ιορδάνου, το ύδωρ δεν παράγει πλέον ερπετά με ζώσας ψυχάς, αλλά ψυχάς λογικάς μέσα εις τας οποία κατοικεί το Άγιον Πνεύμα. Αλλά και εκείνο που έχει λεχθή περί του ηλίου, ότι δηλαδή «ως νυμφίος εκπορευόμενος εκ παστού αυτού » (Ψαλμ. 18.6), ευκαιρία είναι να το ειπώμεν δια τους πιστούς. Διότι αυτοί εκμπέμπουν ακτίνας λαμπροτέρας από εκείνον. Αλλά το μεν παιδί που διαπλάσσεται εις την μήτραν έχει ανάγκην χρόνου, εις το ύδωρ όμως δεν συμβαίνει το ίδιον. Διότι, όπου η ζωή είναι πρόσκαιρος και εξαρτάται από την σωματικήν φθοράν, ο τοκετός συντελείται βραδέως (διότι αυτή είναι η φύσις των σωμάτων, να τελειοποιούνται δηλαδή με την πάροδο του χρόνου). Εις τα πνευματικά όμως πράγματα δεν συμβαίνει το ίδιο. Διατί; Διότι αυτά κατασκευάζονται τέλειαν από την αρχήν.
Αλλά επειδή ο Νικόδημος εταράσσετο ακούων αυτά συνεχώς, κοίταξε με ποιόν τρόπο ο Χριστός ανοίγει εις αυτόν το απόρρητον του μυστηρίου και κάμνει σαφές, εκείνο που προηγουμένως ήτο δι'εκείνον ασαφές: «το γεγεννημένον εκ της σαρκός σαρξ εστι, και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος πνεύμά εστι». Αποσπά αυτόν από όλα τα αισθητά πράγματα και δεν τον αφήνει να ερευνήσει τα μυστήρια δια των σωματικών οφθαλμών. Δεν ομιλούμεν περί της σαρκός, Νικόδημε, του λέγει, αλλά περί του Πνεύματος. Και υψώνει αυτόν εις τα ανώτερα πράγματα. Μη ζητής λοιπόν τίποτε από τα αισθητά, διότι το Πνεύμα δεν συλλαμβάνεται με τους οφθαλμούς του σώματος, ούτε να φαντάζεσαι, ότι το Πνεύμα γεννά σάρκα.
«Το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος πνεύμά εστι». Βλέπεις την αξία του Πνεύματος; Διότι φαίνεται, ότι αυτό εκτελεί το έργον του Θεού. Και ανωτέρω μεν ο Ευαγγελιστής έλεγεν «Εκ του Θεού εγεννήθησαν». Εδώ όμως ο Χριστός λέγει, ότι τους γεννά το Πνεύμα˙«το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος πνεύμά εστι», δηλαδή εκείνος που έχει γεννηθεί από το Πνεύμα, είναι πνευματικός. Και εδώ δεν ομιλεί περί της ουσιαστικής, αλλά περί της τιμητικής και χαρισματικής γεννήσεως.
(Ιωάννου Χρυσοστόμου έργα, ΕΠΕ, τόμος 13)
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ www.egolpion.com
13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011
Read more: http://www.egolpion.com/xrusostomos_john3_6.el.aspx#ixzz3Kpmrc3LT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου