Ι.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: Η ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 

Η ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ

ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Δ. ΧΑΡΩΝΗ- ΟΥΡΑΝΙΑΣ Α. ΛΑΝΑΡΑ

ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΤΟΜΟΣ Γ’ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ-ΠΙΣΤΗ

ΑΘΗΝΑ 1995

 

3423. «Και τούτο της του Θεού κηδεμονίας έργον εγένετο, το τους μεν πόνους και τους ίδρωτας τω βραχεί τούτω και επικήρω συγκληρώσαι βίω, τα δε βραβεία και τους στεφάνους τω αθανάτω και αγήρω παρεκτείναι αιώνι».

3423. Κι' αυτό υπήρξε έργο της κη­δεμονίας του Θεού, το να ενώσει δη­λαδή με τη σύντομη και πρόσκαιρη αυτή ζωή τους κόπους και τους ί­δρωτες, τα δε βραβεία και τα στεφά­νια να τα παρατείνει σ' εκείνο τον α­θάνατο και αγήραστο αιώνα.

(Εις Ψαλμό Δ', 9, ΕΠΕ 5,178- MG 55, 55ι).

 

3424. «Τοιαύτα αεί τα παρά του Θεού οικονομούμενα, θαυμαστά και παράδοξα. Και όταν παρά των ανθρώπων απογνώσθη τα πράγματα, τότε αυτός δείκνυση αυτού την άμαχον εν άπαση δύναμιν. . . Θεός γαρ ην ο τα πάντα εργασάμενος, ο και εν απόροις πόρο διδούς και τα πράγματα εξ απεγνωσμένων εις ελ­πίδα χρηστή άγειν αεί δυνάμενος. . . Τοιούτος γαρ ευμήχανος ο δεσπό­της ο ημέτερος. Όταν συγχωρήσει κορυφωθήναι τα δεινά, τότε πάλιν διασκεδάσας τον χειμώνα, γαλήνη εργάζεται και πολλή των πραγμάτων την μεγαβολή διδάσκων ημάς της αυτού δυνάμεως το μέγεθος».

3424. Τέτοια είναι πάντοτε τα οικο­νομούμενα από το Θεό, θαυμαστά και παράδοξα. Όταν τα ανθρώπινα πράγματα φθάσουν στο απροχώρη­το, τότε Αυτός φανερώνει την ακα­τανίκητη σε όλα δύναμή Του. . . Γιατί ο Θεός ήταν εκείνος που εδημιούργησε και έκαμε τα πάντα, και στο αδιέξοδο έδωσε διέξοδο και ο Ίδιος είναι Εκείνος που μπορεί από την απελπισία να οδηγήσει τα πρά­γματα σε αγαθή ελπίδα. . . Τόσο επι­νοητικός είναι ο Κύριος μας. Όταν επιτρέψει να κορυφωθούν τα δεινά, τότε πάλι, αφού σταματήσει την τρι­κυμία, ξαναφέρνει τη γαλήνη και μεγάλη μεταβολή στα πράγματα, διδάσκοντας σ’ εμάς το μέγεθος της δυνάμεώς Του.

(Εις Γέν. , ομιλία ΛΒ', 7-8, ΕΠΕ 3, 382-384- MG53, 303-304).

 

3426. «Πολλή γαρ η του Θεού σοφία και εξ αμηχάνων ευρίσκει πόρους».

3426. Είναι μεγάλη η σοφία του Θεού και βρίσκει διέξοδο και εκεί που υπάρχουν αδιέξοδα

(Εις Ψαλμό ΡΛΔ', 3, ΕΠΕ 7,144- MG 55, 392).

 

3427. «Ου γαρ προλαμβάνεται ημίν ο δεσπότης υπό της των πραγμάτων δυσκολίας, καν εις έσχατο όλεθρο πάντα κατενεχθεί. Δυνατό γαρ αυτώ και τους πεπτωκότας εγείρες και τους πεπλανημένους επιστρέψαι και τους σκανδαλισθένας διορθώσαι και τους μυρίων πληρωθέντας αμαρτημάτων απαλλάξαι και δικαίους ποιήσαι και τους νεκρωθέντας ζωογονήσαι και τα κα-τασκαφέντα λαμπρότερα εργάσασθαι και τα παλαιωθέντα ανανεώσαι. Ει γαρ τα μη όντα ποιεί γενέσθαι και τοις μηδαμού μηδαμώς φαινομένους χαρίζεται το είναι πολλώ μάλλο τα όντα και γενόμενα διορθώσεται».

3427. Δεν εμποδίζεται ο Κύριος να μας βοηθήσει από τη δυσκολία των πραγμάτων, ακόμη κι' αν όλα φθά­σουν στη χειρότερη καταστροφή. Του είναι δυνατό και τους πεσμένους να σηκώσει και τους πλανεμέ­νους να επαναφέρει και τους σκαν­δαλισμένους να διορθώσει και τους γεμάτους από άπειρα αμαρτήματα να απαλλάξει και να κάμει δικαίους και τους νεκρούς να ζωογονήσει και τα κατασκαμμένα να τα κάμει λαμ­πρότερα και τα παλιωμένα να ανα­νεώσει. Γιατί, εφόσον δημιουργεί τα ανύπαρκτα και χαρίζει την ύπαρξη σ' εκείνα που δεν φαίνονται καθό­λου πουθενά, πολύ περισσότερο θα διορθώσει τα υπάρχοντα και όσα έ­χουν γίνει.

(Εις Ολυμπιάδα, επιστολή Ζ', 3α', ΕΠΕ 37, 372- MG 52, 551-552, επιστολή Α'γ').

 

3428. «Οθεν δήλο, ότι ουκ έστιν ουδείς, ος ουκ απολαύει της του Θεού προνοίας. Ει δε μη πάντες ομοίως, μηδέ καθ' ένα τρόπο, και τούτο προνοίας μέγιστο ειδός έστι. Προς γαρ το εκάστω λυσιτελούν και το της προνοίας επιδείκνυται».

3428. Από αυτό είναι ολοφάνερο, ότι δεν υπάρχει κανείς, που δεν απο­λαμβάνει την Πρόνοια του Θεού. Αν όμως δεν την απολαμβάνουν όλοι όμοια ούτε κατά ένα ορισμένο τρόπο, και αυτό είναι μέγιστο είδος της Πρόνοιας του Θεού. Γιατί η θεία Πρόνοια εκδηλώνεται κατά τρόπο που να ωφελούνται όλοι.

(Εις Ματθ. , ομιλία ΚΗ', 3, ΕΠΕ 10, 260-262-MG 57,354).

 

3429. «Μη τοίνυν αμφίβαλλε περί της του Θεού προνοίας, αλλά θαύμαζε αυτού την κηδεμονία, ότι καιτοι πονηρών όντων και αγαθών, την οικωνόμενη και τον ήλων πάσιν άνηκε και τους υετούς δίδωση. Ει δε τινας αφίηση είναι εν πτώχεια και πενία διορθών αυτών την ψυχή αφίηση, φιλοσοφώτερη την γνώμην εργαζόμενος».

3429. Μην αμφιβάλλεις λοιπόν για την πρόνοια του Θεού, αλλά θαύμα­ζε την κηδεμονία Του, γιατί, αν και είμαστε άλλοι κακοί και άλλοι κα­λοί, μοίρασε σε όλους τη γη και τον ήλιο και δίνει σε όλους τις βροχές. Αν δε μερικούς τους αφήνει να ζούνε σε φτώχεια και στέρηση, τους αφήνει για να διορθώσει τη ψυχή τους και να κάνει πιο ευσεβή τη διά­θεσή τους.

(Εις Ψαλμό Α', 10, ΕΠΕ 5, 186- MG 55,57 ια').

 

3431. «Ου τυραννίδι φύσεως τα πράγματα άγεται, αλλά βουλή Θεού πάντα είκει και παραχωρεί. Αύτη γαρ έστιν η της φύσεως δημι­ουργός και προς το αυτή δοκούν πάντα τα όντα μεταρρυθμίζουσα, και νυν μεν ακίνητους αυτών δια­τηρούσα τους όρους, νυν δε, επειδάν βουληθεί, ραδίως αυτούς ανασπώσα και προς το εναντίον μετα­βάλλουσα».

3431. Τα πράγματα δεν κατευθύνον­ται από την τυραννική εξουσία της φύσεως, αλλά όλα υποχωρούν και υποτάσσονται στη βουλή του Θεού. Γιατί αυτή είναι η δημιουργός της φύσεως και ρυθμίζει όλα τα όντα ό­πως της φαίνεται καλύτερα και άλ­λοτε μεν διατηρεί αμετακίνητα τα όριά τους, άλλοτε δε, όταν θελήσει, με πολλή ευκολία τα μετατρέπει και τα μεταβάλλει προς το αντίθετο.

(Εις Ψαλμός ΡΙ', 2, ΕΠΕ 6, 390- MG 55,

 

3432. «Τοιαύτα του Θεού τα κα­τορθώματα· τους μεν εαυτού δού­λους εξ απόρων πραγμάτων εις πολλή άγειν ευκολίαν».

3432. Τέτοια είναι τα κατορθώματα του Θεού· τους δούλους Του από δύσκολες καταστάσεις τους οδηγεί σε μεγάλη ευκολία.

(Εις Πελαγία, 1, ΕΠΕ 37, 90- MG 50, 581 6').

3433. «Όταν της άνωθεν απολαύωμεν προνοίας, ου μόνο των ανθρώ­πων των πονηρών διαφυγείν δυνά­μεθα τας επιβουλάς, αλλά και θηρίοις ανημέροις εάν περιπέσουμε, ουδέν υποστησόμαστε δεινό. Ο γαρ των απάντων Δεσπότης της οικείας δυνάμεως την περιουσία επιδεικνύμενος και των θηρίων μεταβάλ­λει την φύσιν και εις προβάτων ημερότητα αυτά μεθίστηση, ουχί της θηριωδίας αυτά μεθιστές, αλλ' εν αυτή τη φύσει καταλιμπάνων, τα των προβάτων επιδείκνυσθαι παρα­σκευάζει. Και ουκ επί των θηρίων μόνο τούτο ίδοι τις αν, αλλά και έπ' αυτών των στοιχείων. Όταν γαρ αυτός βούληται, και τα στοιχεία αυ­τά της οικείας ενεργείας επιλανθάνεται και ουδέ πυρ τα πυρός επιδείκννται».

3433. Όταν απολαμβάνουμε την πρόνοια του Θεού, όχι μόνο των πονηρών ανθρώπων τα εχθρικά σχέ­δια μπορούμε να αποφύγουμε, αλλά και σε ανήμερα και άγρια θηρία αν περιπέσουμε, δεν θα πάθουμε κανέ­να κακό. Γιατί ο Κύριος των όλων δείχνοντας τη μεγάλη και περίσσεια δύναμή Του, και των θηρίων μετα­βάλλει τη φύση και τη μετατρέπει σε ημερότητα προβάτων, χωρίς να τα κινεί από τη θηριωδία τους, αλλά α­φήνοντάς τα στην ίδια φύση, τα κά­νει να συμπεριφέρονται σαν πρόβα­τα. Κι' αυτό μπορεί να το δει κανείς όχι μόνο στα θηρία, αλλά και στα ί­δια τα στοιχεία της φύσεως. Γιατί, όταν Αυτός θέλει, και τα στοιχεία της φύσεως ξεχνούν τη δική τους ι­διότητα και ούτε η φωτιά δείχνει την ενέργεια της φωτιάς.

(Εις Γέν. , ομιλία ΝΖ', 4, ΕΠΕ 4, 462-464- MG 54,300).

 

3434. «Όταν βούληται ο των όλων Δεσπότης την περί ημάς κηδεμονία επιδείξασθαι, και τους ανημέρως προς ημάς διακειμένους προ­βάτων ημερότερους εργάζεται».

3434. Όταν θέλει ο Κύριος των πάντων να δείξει τη φροντίδα Του για μας, ακόμη κι' εκείνους που έχουν άγριες διαθέσεις απέναντι μας, τους κάνει πιο ήμερους και από τα πρόβατα.

(Εις Γέν. , ομιλία ΝΗ' 4, ΕΠΕ 4, 506- MG 54, 511).

 

3435. «Ωσπερ ποταμός εις μυρία σχιζόμενος μέρη, την υποκείμενη άρδει χώραν, ούτως η του Θεού πρόνοια πανταχόθεν επιρρεί, δαψιλώς φερομένη και ροιζηδόν επιούσα και πάντα πληρούσα. Ουκ ασφάλεια δε παρέχει μόνο ημίν, ουδέ βοήθεια αρραγή, αλλά και πνευματική χαράν».

3435. Όπως ακριβώς το ποτάμι διακλαδιζόμενο σε αμέτρητα μέρη, ποτίζει την εκτεταμένη γη πάνω στην οποία απλώνεται, έτσι η πρό­νοια του Θεού παντού ξεχύνεται, σκορπίζεται με αφθονία, έρχεται με ορμή και όλα τα γεμίζει. Δεν μας χαρίζει δε μόνο ασφάλεια, ούτε βο­ήθεια παντοδύναμη, αλλά και πνευ­ματική χαρά.

(Εις Ψαλμό ME', 1 ΕΠΕ 6, 92- MG 55, 205).

 

3436. «Εις έθνος μέγα ποιήσω σε εκεί». Από γαρ τούτων των εβδομηκονταπέντε ψυχών εις εξακοσίας χιλιάδας εξετάθη το γένος του Ισραήλ. . . Θαύμαζε και εκπλήττου του Θεού την πρόνοιαν, και ότι ούχ οιό τε ποτε διαπεσείν τα αυτώ δόξαντα, καν μυρία έτεροι μηχανώνται».

3436. «Θα σε κάμω εκεί έθνος με­γάλο». Γιατί άπ' αυτές τις εβδομήν­τα πέντε ψυχές επαυξήθηκε το Ι­σραηλιτικό γένος σε εξακόσιες χιλι­άδες. . . Θαύμαζε και δοκίμασε έκ­πληξη με την πρόνοια του Θεού, γιατί δεν είναι δυνατό ποτέ να αποτύχουν οι αποφάσεις Του, κι' αν ακόμη άλλοι μηχανεύονται και προ­βάλλουν αμέτρητα εμπόδια.

(Εις Γέν. , ομιλία ΞΕ', 2, ΕΠΕ 5,18- MG 54, 561).

 

3437. «Μη τοίνυν φρόντισες των σων, αλλά άφες αυτά τω Θεώ. Αν γαρ συ φροντίσης, ως άνθρωπος φροντίζεις· αν δε ο Θεός προνοήσει, ως Θεός προνοεί. Μη φροντίσης αυτών αφείς τα μείζω, επεί αυτός ου σφόδρα αυτών προνοήσει. Ιν' ουν σφόδρα αυτών προνοή, αυτώ μόνω πάντα επίτρεψον. Αν γαρ και αυτός αυτά μεταχειρίσει, αφείς τα πνευματικά, ου πολλή αυτών αυτός ποιήσεται πρόνοιαν. Ιν' ουν και σοι ταύτα ευ διακέηται και φροντίδος απαλλαγής απάσης, έχων των πνευματικών, υπερόρα των βιωτικών ούτω γαρ και την γην έξεις μετά των ουρανών και των μελλόντων αγαθών επιτεύξη».

3437. Μη λοιπόν φροντίσεις με αγω­νία για τα δικά σου θέματα, αλλά άφησέ τα στο Θεό. Γιατί, αν φροντί­σεις εσύ, φροντίζεις σαν άνθρωπος· αν όμως προνοήσει ο Θεός, προνοεί σαν Θεός. Μη φροντίσεις γι' αυτά, αδιαφορώντας για τα σπουδαιότε­ρα, γιατί ο Θεός δεν θα δείξει μεγά­λο ενδιαφέρον γι' αυτά. Για να προνοεί λοιπόν σε μεγάλο βαθμό ο Θεός γι' αυτά, εμπιστεύσου όλα αυτά στο Θεό. Γιατί, αν συ ο ίδιος ασχοληθείς με αυτά αφήνοντας τα πνευματικά, δεν θα δείξει μεγάλο ενδιαφέρον γι' αυτά ο Θεός. Λοι­πόν, για να πάνε καλά τα θέματά σου και να απαλλαγείς από κάθε αγωνιώδη φροντίδα, φρόντισε για τα πνευματικά και περιφρόνησε τα βιοτικά˙ γιατί έτσι και τη γη θα επι­τύχεις μαζί με τον ουρανό και τα μελλοντικά αγαθά θα κερδίσης.

(Εις Ματθ. , ομιλία ΞΗ', 5, ΕΠΕ 11, 674- MG 58, 648).

 

3438. «Όταν εκείνος ημίν ευμενής η, καν έπ' αλλοτρίας ούμε, καν πάντων έρημοι, καν μηδενί γνώρι­μοι, πάντων εσόμαστε περιφανέστεροι. Ουδέν γαρ μακαριστότερο ανδρός υπό της άνωθεν χειρός βοηθούμενου».

3438. Όταν ο Θεός είναι ευμενής απέναντί μας, κι' αν ακόμη είμαστε εντελώς μόνοι, κι' αν σε κανένα δεν είμαστε γνωστοί, όμως θα είμαστε περισσότερο ονομαστοί από όλους. Γιατί κανείς δεν είναι πιο ευτυχι­σμένος και αξιομακάριστος από τον άνθρωπο, που βοηθιέται από το χέρι του Θεού.

(Εις Γέν. , ομιλία ΝΣΤ, 6, ΕΠΕ 4, 436-MG 54, 493).

 

3439. «Μη προς τας ανθρωπίνας καταφεύγουμε δυναστείας, μηδέ την τούτων προστασία διώκωμεν˙ ουδέν γαρ ταύτης επισφαλέστερο και τούτο η πείρα των πραγμάτων ημάς ικανή διδάξαι. Και γαρ ορούμε καθ' εκάστην ημέραν οξυρρόπους τας μεταβολάς και εις το εναντίον άπαντα περιτρεπόμενα και τον εν τη ανωτάτη ευημερία προ μικρού τυγχάνοντα, αθρόον εις εσχάτην δυσπραγία καταφερόμενο και τα των καταδίκων πολλάκις υπομένοντα. . . Την ελπίδα πάσαν επί τον Θεόν μεταστήσουμε. Αύτη γαρ βεβαία και ακίνητος και μεταβολή ουκ επιδεχόμενη, καθάπερ η επί των ανθρώπων».

3439. Ας μην καταφεύγουμε στις ανθρώπινες εξουσίες, ούτε να επι­διώκουμε την προστασία τους. Γιατί τίποτε δεν υπάρχει επισφαλέ­στερο από την ανθρώπινη βοήθεια. Κι' αυτό είναι ικανή να μας το διδά­ξει η πείρα των πραγμάτων. Γιατί πραγματικά βλέπουμε καθημερινά απότομες μεταβολές και ότι όλα στρέφονται σε αντίθετες κατευθύν­σεις και εκείνος που προ ολίγου απολάμβανε την πιο μεγάλη ευημε­ρία, ξαφνικά τον βλέπουμε να γκρε­μίζεται στην έσχατη δυστυχία και πολλές φορές να υποφέρει, όσα υποφέρουν οι κατάδικοι. . . Ας μετα­φέρουμε λοιπόν ολόκληρη την ελπί­δα μας και ας την στηρίξουμε στο Θεό. Γιατί αυτή είναι σταθερή και αμετακίνητη και δεν επιδέχεται κα­μιά μεταβολή, σαν εκείνη που στηρί­ζεται σε ανθρώπους.

(Εις Γέν. , ομιλία ΝΣΤ, 6, ΕΠΕ 4, 436-438- MG 54, 494).

3440. «Είδετε, πόσον εστίν απολαύειν της άνωθεν ροπής; Όταν γαρ αυτός η ευνοϊκά περί ημάς διακεί­μενος, πάντα εκποδών γίνεται τα λυπηρά. Ώσπερ γαρ τω δικαίω θάρσος ενέθηκεν, ούτως εκείνοις φόβον επέσεισε. Δεσπότης γαρ ων πάντα προς ο βούλεται μετασκευάζει και την ευμήχανο αυτού σοφία δια πάντων επιδείκνυται. Και ουδέν ισχυρότερο αν γένοιτο ποτέ του την άνωθεν συμμαχία επισπωμένου, ώσπερ ουν ουδέν ασθενέστερο του ταύτης ηρημωμένου».

3440. Είδατε πόσο σπουδαίο πρά­γμα είναι το να έχει κανείς την άνωθεν βοήθεια; Γιατί, όταν ο Θεός διάκειται ευνοϊκά προς εμάς, όλα τα λυπηρά φεύγουν μακριά. Δηλαδή, όπως ακριβώς εμφύσησε θάρρος στο δίκαιο (στον Ιακώβ), έτσι προ­κάλεσε φόβο σ' εκείνους, τους ε­χθρούς και άδικους. Γιατί, αφού εί­ναι Κύριος του παντός, όλα τα αλ­λάζει σύμφωνα με τη θέλησή Του και με όλα επιδεικνύει και αποδει­κνύει την εφευρετική Του σοφία. Και κανείς δεν θα μπορούσε να γί­νει ποτέ ισχυρότερος από εκείνο που έχει την άνωθεν βοήθεια και συμμαχία, όπως ακριβώς δεν υπάρ­χει κανένας ασθενέστερος από ε­κείνο που την στερείται.

(Εις Γεν. , ομιλία Ξ, 1, ΕΠΕ 4, 544- MG 54,520).

 

3442. «Στήκετε εδραίοι, αμετακίνη­τοι, ανεξαπάτητοι, την του Θεού ελπίδα αναμένοντες και την εκείθεν συμμαχία, ης ίσον ουδέν».

3442. Σταθείτε ασάλευτοι, αμετακί­νητοι, ανίκητοι, περιμένοντας την ελπίδα του Θεού και την από εκεί βοήθεια, προς την οποία τίποτε δεν συγκρίνεται.

(Επιστολή ΡΚΓ' Προς τους εν Φοινίκη πρεσβυτέρους και μονάζοντας κλπ. , ΕΠΕ 38, 228- MG 52,678).

 

3443. «Η βοήθεια μου παρά Κυ­ρίου», ου παρά ανθρώπων, ουδέ πα­ρά ίππων, ου παρά χρημάτων, ου παρά συμμάχων, ουδέ παρά περιβό­λων. «Η βοήθεια ημών παρά Κυ­ρίου». Αύτη αχείρωτος η συμμαχία, αύτη άμαχος η βοήθεια· ουκ άμαχος δε μόνο, αλλά ραδία και εύκολος. Ου γαρ οδόν μακρά βαδίσαι δει, ου θυρωρούς κολακεύσαι, ου χρήματα δαπανήσαι, ου πρεσβεία στείλασθαι, αλλ' οίκοι μένοντα δυνατό ταύτην επισπάσασθαι την ροπήν, μόνο αν αποστήσας τις εαυτόν των ανθρωπίνων, εκείνης εξέχηται της ελπίδος, και οξυδερκές αίρη το όμμα και υψηλά βλέπει».

3443. «Η βοήθεια μου ας έλθει από τον παντοδύναμο Κύριο», όχι από ανθρώπους, ούτε από ίππους, ούτε από χρήματα, ούτε από συμμάχους, ούτε από οχυρώματα. «Η βοήθειά μας θα έλθει από τον παντοδύναμο Κύριο». Αυτή η συμμαχία είναι α­κατανίκητη, αυτή η βοήθεια είναι ακαταμάχητη· όχι δε ακαταμάχητη μόνο, αλλά και εύκολη και εύκολο-κατόρθωτη. Γιατί δεν είναι ανάγκη να βαδίσει κανείς μακρύ δρόμο, ούτε να κολακεύσει θυρωρούς, ούτε να δαπανήσει χρήματα, ούτε να α­ποστείλει αντιπροσώπους, αλλά μπορεί να αποσπάσει αυτή τη βοή­θεια παραμένοντας στο σπίτι του, μόνο αν, απομακρύνοντας κανείς τον εαυτό του από τα ανθρώπινα, στηρίζεται σ^' εκείνη την ελπίδα και υψώνει το διεισδυτικό βλέμμα του και ατενίζει προς τον ουρανό.

(Εις Ψαλμό ΡΚ', 1, ΕΠΕ 6, 632-634- MG 55,345).

 

3444. «Ούτος δε, επειδή οίκοθεν ην ενάρετος και την άνωθεν είχε ροπήν συμμαχούσαν αυτώ, και άκοντος του πατρός την παρ' αυτού ευλογία επισπάται. Ουδέν γαρ ισχυρότερο του παρά της δεξιάς εκείνης βοηθούμενου».

3444. Αυτός δε (ο Ιακώβ), επειδή ήταν από τη φύση του ενάρετος και είχε σύμμαχο του την άνωθεν βοή­θεια, και χωρίς τη θέληση του πατέ­ρα του, αποσπάει την ευλογία του. Γιατί κανείς δεν είναι ισχυρότερος από εκείνο που βοηθείται από τη παντοδύναμη δεξιά του Θεού.

(Εις Γεν. , ομιλία ΝΓ', 1, ΕΠΕ 4, 324- MG 54, 464-465).

 

3445. «Όταν ο Θεός στρατηγή, και τα δύσκολα εύκολα γίνεται».

3445. Όταν ο Θεός κατευθύνει σαν στρατηγός τα ανθρώπινα, και τα δύσκολα γίνονται εύκολα.

(Περί παίδων ανατροφής, MG 63, 770)

 

3446. «Όταν ημίν η άνωθεν συμπράττη δεξιά, και τα δυσχερή εύκολα γίνεται και τα δύσκολα ράδια».

3446. Όταν μας βοηθάει το δεξί χέ­ρι του Θεού, και τα δυσχερή γίνον­ται εύκολα και τα δύσκολα ανάλα­φρα.

(Εις Γέν. , ομιλία ΝΔ', 3, ΕΠΕ 4, 360- ΜG54, 474).

3447. «Ώσπερ, όταν χωρίς αυτού τι ποιούμε, καν άπαντα η λεία και ράδια, βάραθρα και κρημνούς και μυρίας εν αυτοίς αποτυχίας ευρίσκουμε, ούτως όταν παρή και συνεφάπτηται, καν απάντων απορότερα η τα προκείμενα, άπαντα λεία και ράδια γίνεται. Μηδέν ουν μήτε ποιούμε μήτε λέγουμε, πριν η τον Θεόν καλέσαι και παρακαλέσαι συνεφάψασθαι των εν χερσίν ημίν απάντων».

3447. Όπως, όταν κάνουμε κάτι χωρίς τη βοήθεια του Θεού, κι' αν ακόμη όλα είναι ομαλά και εύκολα, συναντούμε σ’ αυτά βάραθρα και γκρεμούς και άπειρες αποτυχίες, έτσι, όταν είναι παρών ο Θεός και βοηθεί, κι' αν ακόμη όλα τα προβλή­ματα που μας απασχολούν είναι υπερβολικά δύσκολα, γίνονται ομα­λά και εύκολα. Τίποτε λοιπόν ας μην κάνουμε ούτε να λέμε, προτού να καλέσουμε και να παρακαλέσου­με το Θεό να μας βοηθήσει σ’ όλα τα προβλήματα που τώρα μας απα­σχολούν.

(Εγκώμιο εις Μάξιμο, 8, ΕΠΕ 27, 204- MG 51,239).

 

3448. «Εάν μη τα παρ' εαυτού ο Θεός παράσχει, πάντα εική˙ όταν δε τα παρ' εαυτού παράσχει, τότε και ύπνος ηδύς, τότε και άνεση και ζωή κινδύνων απηλλαγμένη και ασφαλείας γέμουσα».

3448. Αν ο Θεός δεν προσφέρει τη χάρη Του, όλα είναι μάταια. Όταν δώσει τη χάρη Του, τότε και ο ύ­πνος είναι γλυκός, τότε και άνεση υπάρχει και η ζωή είναι απαλλαγμένη από κινδύνους και γεμάτη ασφάλεια.

(Εις Ψαλμό ΡΚΣΤ, 2, ΕΠΕ 7, 34- MG 55, 364α'. ).

 

3450. «Επειδάν υπό της άνωθεν χειρός τις βοηθείται, πάντα αυτώ κατά ρουν πρόεισιν».
3450. Όταν κάποιος βοηθείται από το θεϊκό χέρι, τα πάντα έρχονται γι' αυτόν ευνοϊκά.

(Εις Γέν. , ομιλία ΝΕ', 2, ΕΠΕ 4, 386- MG 54, 481).

 

 3451. «Οίδε τα απόρρητα της διανοίας ημών, και όταν θεάσηται τα δέοντα βουλευομένους και υγιή την γνώμην επιδεικνυμένονς, και χείρα ορέγει και προ των πόνων αμείβεται, προθυμότερους ταύτη κατασκευάζων και τούτο αν εύροις επί των δικαίων απάντων γινόμενο. Ειδώς γάρ της ανθρωπινής φύσεως την ασθένεια, ώστε μη απαγορεύσαι προς τα δυσχερή, μεταξύ των πόνων πολλάκις την παρ' εαυτού αντίληψη και τας αμοιβάς παρέχει, ώστε και τον πόνο επικουφίσαι και την ορμήν επιτείναι».

3451. Γνωρίζει ο Θεός τα απόκρυφα της σκέψης μας και, όταν ιδεί ότι σκεπτόμαστε τα πρέποντα και ότι δείχνουμε υγιή και καλεί διάθεση, μας δίνει χέρι βοηθείας και μας α­μείβει πριν ακόμη κοπιάσουμε, κά­νοντας μας με αυτό τον τρόπο προ­θυμότερους. Κι' αυτό μπορείς να το βρεις να γίνεται σε όλους τους δί­καιους και ενάρετους. Επειδή δη­λαδή γνωρίζει την ασθένεια της αν­θρώπινης φύσης, για να μην αποκά­μει από τις δυσκολίες, πολλές φορές ανάμεσα στους κόπους παρέχει τη βοήθεια Του και τις αμοιβές Του, ώστε και τον κόπο να ανακουφίζει και το ζήλο να ενισχύσει.

(Εις Γέν. , ομιλία ΚΒ', 3, ΕΠΕ 4, 18- MG 54,380).

 

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Δ. ΧΑΡΩΝΗ- ΟΥΡΑΝΙΑΣ Α. ΛΑΝΑΡΑ

ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΤΟΜΟΣ Γ’ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ-ΠΙΣΤΗ -ΑΘΗΝΑ 1995

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

Read more: http://www.egolpion.com/8eia-pronoia.el.aspx#ixzz3Kpop4AZJ